Τρίτη 6 Μαΐου 2008

M+Z [3]

african style

«Οτιδήποτε λειτουργεί στη φύση είναι υποταγμένο στη λογική της, μια λογική εντελώς διαφορετική από τη λογική του ανθρώπου. Η λογική της συνδέει ενοποιώντας, η λογική του ανθρώπου συνδέει διαχωρίζοντας. Ο άνθρωπος θεωρεί τον εαυτό του σαν μια μονάδα ανεξάρτητη από τη φύση, ενώ στην πραγματικότητα είναι ένα κύτταρο της που οι λειτουργίες του καθορίζονται από αναρίθμητους παράγοντες άγνωστους στη μερική αντίληψη του ανθρώπου. Ο άνθρωπος αδυνατεί να αποδεχθεί ότι γεννήθηκε και δεν αυτογεννήθηκε, όπως έπλασε συχνά στη φαντασία του για να ικανοποιήσει τον αυτάρεσκο εγωισμό του», σκεφτόταν ο Α.
Αυτήν έψαχνε, το ζωντανό μανδύα της φύσης, τη μυστική ιέρεια που θα τον οδηγούσε στην κατάφαση, την οποία τόσο διακαώς είχε ανάγκη. Είχε λησμονήσει για χάρη της ακόμη και το όνομα του. Θυμόταν μόνο το αρχικό του γράμμα, Μ, ένα γράμμα στη μέση περίπου του αλφαβήτου, που ίσως οριοθετούσε το μέτρο και τη μέση οδό, το ‘παν μέτρον άριστον’ των Ελλήνων ή την οκταπλή ατραπό του Βούδα. Εκείνος όμως ένιωθε ότι βρισκόταν στην αρχή, κι ήθελε να παραμείνει πάντα εκεί, όχι μόνο τότε, αλλά πάντα. «Όποιος ξεμακραίνει από την αρχή χάνεται», σκέφτηκε. «Η αρχή είναι η πραγματική ευτυχία, ο παράδεισος που είχαμε και τον απωλέσαμε χωρίς να φταίμε. Όλη μας η πορεία έχει τον χαρακτήρα της επιστροφής, με μοναδικό εργαλείο την ανάμνηση».
Κι έτσι διάλεξε το Α σαν όνομα του, το ελληνικό άλφα, το φοινικικό άλεφ, την αρχή της γλώσσας, την αρχή του λόγου.
Είχε σκάψει άπειρες σήραγγες στη γη του νου του κι όλες σκοπό είχαν την ανάδειξη του κενού. Με το χώμα τους τροφοδοτούσε τη θάλασσα που σαν αχόρταγη μήτρα ρουφούσε μέσα της την ύλη για να τη γεννήσει νεότερη.
Καθώς βρέθηκε μπροστά στη Ζωή, συνειδητοποίησε ότι η δύναμη της ήταν η ηρεμία της, βυθίστηκε στα μάτια της και εκσφενδονίστηκε με ορμή περνώντας με ορμή μες απ το φωτοστέφανο της σαν τους ακροβάτες που πηδούν μες από τα πύρινα στεφάνια.
Με τη δύναμη της Ζωής μπήκε στη ζωή των άλλων. Ο Νίκος σκεφτόταν ότι η σχέση του με τη Θάλεια είχε πάψει από καιρό να έχει ερωτική δυναμική. Πιεζόταν κοντά της αλλά δεν έβρισκε το θάρρος να της το πει.
Η Θάλεια ήταν θλιμμένη καθώς έβλεπε τον Νίκο να μην ενδιαφέρεται πια για αυτήν. Ίσως έπρεπε να ζήσουν για λίγο χωριστά για να δει ο καθένας τους τι ακριβώς αποζητά.
Ο Γιώργος κι ο Δημήτρης, φίλοι από παιδιά, βρέθηκαν στη λεπτότατη κατάσταση, να είναι ερωτευμένοι με την ίδια κοπέλα, τη Λένα, την αδελφή του Νίκου.
Η Λένα αρχικά αισθάνθηκε κολακευμένη, αλλά στη συνέχεια ήρθαν τα δύσκολα, καθώς έπρεπε να επιλέξει και γνώριζε ότι η οποιαδήποτε επιλογή ίσως να έφερνε και το τέλος μιας μακρόχρονης φιλίας. Εξ άλλου δεν ήθελε και να επιλέξει, προτιμούσε μια αύρα ερωτισμού παρά οποιαδήποτε πραγμάτωση.
Δεν τους παρακολουθούσε ο Α, είχε γίνει ο καθένας τους, καθώς η δύναμη της Ζωής τον έκανε σκιά βουτηγμένη σε οποιοδήποτε σώμα και ψυχή επιθυμούσε...